«Вілейскі «кірпічык» самы смачны» – заўсёды адчуваў гонар за свой край, калі выпадала чуць такое ад сваіх знаёмых з суседніх раёнаў. І сапраўды, які б хлеб ні каштаваў, а наш «жарскі» (у народзе — «кірпічык») заставаўся для мяне самым духмяным і прыемным. А пра хлебазавод, дзе ўжо больш за паўстагоддзе вырабляюць гэты цудоўны прадукт, чытайце далей у артыкуле.
У сярэдзіне 1969 года Вілейскі гархарчкамбінат быў перайменаваны ў Вілейскі хлебазавод. Менавіта ад гэтай даты прынята адлічваць гісторыю ўстановы. Неўзабаве яна пераехала ў адмыслова збудаваны будынак на вуліцы Інтэрнацыянальнай, дзе і функцыянуе дагэтуль. Даўней вытворчыя цэхі знаходзіліся на месцы цяперашняй крамы «Уют».
Праца на хлебазаводзе не спыняецца нават ноччу і па выхадных: усё дзеля таго, каб штодзень на паліцах магазінаў наша вока цешыла з дзяцінства знаёмая прадукцыя. Каб пазнаёміцца з вытворчасцю хлеба «шчыльней», мы прасачылі шлях ад мукі да ўжо запакаванай выпечкі ўжывую. Жанна Козак, кіраўніца вытворча-тэхналагічнай лабраторыі, з ахвотай згадзілася правесці экскурсію.
– Спярша робіцца закваска, – пачала расказваць Жанна Іосіфаўна. – У асноўным, ад яе і залежыць смак і якасць будучага хлеба, таму працэс яе рашчынкі і гадавання вельмі важны. Пасля на заквасцы робіцца цеста, якому яшчэ трэба «падрасці»: яго выкладаюць у вялікую дзяжу і накрываюць шчыльнай тканінай, каб яно ўздымалася. Праз гадзіну-паўтары цеста ўжо гатовае да фармавання. У формах яно на некаторы час адпраўляецца «адстойвацца», а пасля трапляе ў печ. Дарэчы, для падавога і фармавога хлеба печы розныя, як і тэхналогіі фармавання. Падавы хлеб і батоны выпякаюцца ў цаглянай печы, што і надае ім непаўторны водар. З печы хлеб адпраўляецца астываць, каб потым яго можна было нарэзаць і запакаваць. Фінальны этап – наклеіць маркіроўку, і прадукцыя набывае ўжо канчатковы і знаёмы нам усім выгляд, застаецца толькі развезці яе на пункты рэалізацыі. Вілейскія прысмакі можна купіць не толькі ў нашым горадзе і сумежных раёнах, а, напрыклад, ва ўсіх абласцях Беларусі, за выключэннем Гомельскай, таксама ў Мінску і нават у Санкт-Пецярбургу.
Увесь шлях ад мукі да запакаванага хлеба займае ад 11 да 20 гадзін у залежнасці ад тэхналогіі вытворчасці цеста, а ў суткі гатуецца звыш 23 тон хлебабулачных і яшчэ каля 300 кілаграм кандытарскіх вырабаў. Усяго хлебазавод выпускае каля 88 найменняў тавараў. Дзеля гэтага на прадпрыемстве працуе амаль 200 чалавек.
Кажучы пра прадукцыю, нельга не ўзгадаць квас «Даспадобы», які ўжо даўно пакарыў сваім смакам не адну тысячу віляйчан. Ён з’яўляецца сезонным вырабам і гатуецца толькі ў летні перыяд, а пасля прадаецца разлівам у фірмовай краме ці на іншых гандлёвых пунктах.
Нядаўна на хлебазаводзе адбылася рэарганізацыя: замест філіяла ААГ «Барысаўхлебпрам» Вілейскі хлебазавод стаў філіялам «Барысаўскага камбіната хлебапрадуктаў» ААГ «Мінскаблхлебпрадукт». Гэтыя змены ніяк не адаб’юцца на прадукцыі завода і на яго працаўніках.
Не забыліся спытаць пра далейшыя планы і магчымыя навінкі. Жанна Іосіфаўна паабяцала, што хутка на паліцах з’явяцца тры новыя торты, адзін з якіх вырабляўся на хлебазаводзе раней і вельмі падабаўся віляйчанам. Таксама зараз распрацоўваецца новы від хлеба з дабаўленнем цэльнага зерня. Усю гэтую прадукцыю можаце шукаць у мясцовых магазінах ужо ў бліжэйшыя месяцы.
Калі ў наступны раз прыйдзеце ў краму па хлеб, не забудзьцеся хаця б у думках падзякаваць тым людзям, з чыёй працы вы маеце «бохан свежага хлеба пахучы» на сваім стале.
Максім СВЯТОХА/Фота аўтара
