Журналісцкія сцежкі мяне нярэдка зводзілі з жанчынамі-маці. Былі цікавыя сустрэчы, з’яўляліся газетныя матэрыялы. З аднымі гераінямі публікацый пасля першага знаёмства так і не ўдавалася зноў сустрэцца , з другімі станавіліся добрымі знаёмымі, амаль што сяброўкамі.
Шчырыя і цёплыя адносіны звязваюць мяне з гераіняй колішніх газетных матэрыялаў Ірынай Васільеўнай Чарток. Маці дзесяцярых дзяцей, яна прысвяціла ім, сынам і дочкам, усё сваё жыццё. І няхай жыццёвы шлях Ірыны Васільеўны не быў усланы кветкамі, аднак яна лічыць сябе шчаслівай. І яно, шчасце, – у яе дзецях.
«Ірыну Васільеўну ведаю ўжо даўно. Нярэдка сустракаемся, па-жаночы гутарым пра дзяцей і жыццё ўвогуле. І калі б спытаў хто ў мяне, якая жанчына найбольш адпавядае мацярынскаму ідэалу, адказала б: мама і Ірына Чарток. Дабрынёй сваёй, усеабдымнай любоўю, бязмежнай, цярплівасцю ды святой самаахвярнасцю заслугоўваюць яна гэтага». Так напісала я без малога шэсць гадоў назад у матэрыяле пра Ірыну Чарток. За гэтыя гады толькі ўмацавалася ў гэтым перакананні.
Сыночкі Андрэй, Саша, Дзіма, Грыша, Міша, Сярожа, Юрка і Жэня; дачушкі Аня і Даша – вось яно, багацце маці. Гэта некалі ў іх дагледжаным доме ў Журыхах было цесна і шумна ад дзіцячых галасоў. Зараз дома засталіся толькі школьнікі Юра і Жэня. Старэйшыя ж дзеці Ірыны Васільеўны знайшлі свае жыццёвыя сцежкі, некаторыя ўжо маюць свае сем’і. Андрэй з жонкай Ленай і Дзіма з Наташай жывуць у Вілейцы, Грыша з Наташай – у Вязыні. Саша з Галяй звілі гняздо ў Фаніпалі. Міша пакуль халасцяк, працуе ў Мінску Заканчвае вучобу ў каледжы старэйшая з дачок, Аня, а Даша вучыцца яшчэ першы год. Сяргей працуе і таксама завочна вучыцца ў каледжы. Асаблівая радасць Ірыны Васільеўны – яе ўнукі Уладзік, Танечка, Каралінка і Мілана.
– Весела бывае ў хаце, калі збіраемся на святы, – усміхаецца жанчына. – І так добра. Усе разам вырашаем самыя розныя пытанні, плануем на сваім сямейным савеце, што і як рабіць. Так у нас было заўсёды, так і будзе.
У прафесійнае свята журналістаў Ірына Васільеўна забегла ў рэдакцыю, каб павіншаваць мясцовых газетчыкаў. Разгаварыліся пра жыццё-быццё.
– Ёсць у мяне адна работа, якую трэба неадкладна зрабіць, – падзялілася жанчына. – Трэба ўчастак прадыскаваць, а ў выхадныя будзем з дзецьмі сеяць. Вось толькі кіраўніку райаграсервісу Бядрыцкаму пазваню, папрашу, каб дапамог…
І ў гэты ж момант у рэдакцыю зазірнуў… Аляксандр Бядрыцкі. Пытанне вырашылася. Падумалася, што мнагадзетную маму пачуў Усявышні…
Ёсць у паэта Аляксандра Быкава цудоўныя радкі:
У матери четыре торжества,
Четыре срока и четыре долга:
Родить его, измучившись сперва,
Вскормить, взрастить
И отпустить в дорогу.
У Ірыны Чарток гэтыя чатыры важнейшыя для кожнай жанчыны вехі трэба памнажаць на дзесяць. За гэта нізкі паклон ёй, сапраўднай маме, святой жанчыне.
Ірына БУДЗЬКО
Фота аўтара
