Васьмігадовы віляйчанін удастоены дыплома III ступені ў конкурсе, прысвечаным Году малой радзімы, які праводзіцца Інстытутам мовазнаўства імя Якуба Коласа Нацыянальнай акадэміі навук Беларусі. Леў напісаў цікавую працу на тэму «За што я люблю родную зямлю» і стаў пераможцам. Мама школьніка Марыя Каркотка ў гутарцы адзначыла, што яе сын першапачаткова быў настроены на перамогу.
Мама з радасцю ўспамінае, як у яе сына з ранняга дзяцінства выяўляліся творчыя здольнасці, у першую чаргу таму, што ён ляўша. А такія дзеткі, як вядома, праяўляюць унікальныя здольнасці да вырашэння нестандартных задач, цягнуцца да розных відаў выяўленчага мастацтва. Леў адрозніваецца ўпартым характарам, валодае велізарнай сілай волі, любіць публічнасць. Адкрыты, таварыскі і прыязны хлопчык па сваім развіцці ў пэўных момантах апярэджваў сваіх аднагодкаў. Праяўляе здольнасці да дакладных навук – матэматыкі, інфарматыкі.
Цікавасць да роднай мовы, роднага краю яму прывівае бабуля Наталля Валынец, вядомая ў нашым горадзе і за яго межамі журналістка. Паміж імі ўсталяваліся сяброўска-даверныя адносіны. Бабуля дзеліцца сваімі ведамі ў галіне журналістыкі, Леў пад яе кіраўніцтвам піша творчыя працы на роднай мове і займае прызавыя месцы ў розных конкурсах.
Васьмігадовага Льва цікавіць усё незвычайнае, невытлумачальныя з’явы і таямнічыя падзеі ў нашай гісторыі. У вольны ад урокаў час любіць слухаць у аўдыёфармаце кнігі, займальныя фільмы. Навучаючыся праграмаванню ў трэцяй школе, замест мастацкага малюнка з лёгкасцю зможа намаляваць цікавую схему або чарцёж. З задавальненнем наведвае гурток «Легаканструяванне».
Сумесныя падарожжы па краіне і за яе межамі ў сям’і Каркотка сталі хобі. Сёлета ім удалося наведаць раёны некалькіх абласцей нашай краіны. Іх дом часта наведваюць сямейныя пары з дзецьмі. Усе выхадныя Марыя Міхайлаўна, урач па спецыяльнасці, імкнецца праводзіць разам з сынам Львом. Вечары па традыцыі яны любяць праводзіць на кухні, за падрыхтоўкай смачнай стравы і свежай выпечкі.
– Аднойчы ў Льва ў дзіцячым садку спыталі, што для яго мама. Яго адказ уразіў мяне да глыбіні душы – гэта прыгожыя валасы, усмешка і смачная ежа. Мы з ім лепшыя сябры, ён дзеліцца сваімі сакрэтамі, заўсёды, не саромеючыся, спытае парады. Калі прыхварэю, даглядае за мной, прыгатуе ежу і навядзе парадак у доме, – распавяла Марыя Каркотка.
На пытанне, адкуль чэрпае сілы мама васьмігадовага школьніка, яна ўпэўнена адказвае: іх дае прысутнасць у яе жыцці любімага сына. Леў – галоўная крыніца яе натхнення. На думку Марыі Міхайлаўны, у чалавека, які не мае дзяцей, жыццё пражыта дарма. Любіць вырошчваць дома кветкі, ды так, каб яны радавалі сваёй прыгажосцю. Займаецца рукадзеллем, у вольны час любіць вязаць, вышываць, шыць цікавыя рэчы. Жыве сённяшнім днём і шануе кожнае імгненне, праведзенае ў асяроддзі любячых яе людзей. Сям’я для яе заўсёды ў прыярытэце, гэта самае каштоўнае.
– Сёння Дзень маці, і я хачу падзякаваць сваёй маме за яе сяброўства і любоў, за тое, што яна цёпла ставіцца да нас, дзяцей, і мы жывыя, здаровыя і маем сілы атрымліваць асалоду ад яе. Будзь заўсёды шчаслівая, жыццярадасная, мама! Доўгіх табе гадоў жыцця!
Свет вакол нас імкліва развіваецца і мяняецца. Але, нягледзячы на гэта, я лічу, што пераемнасць пакаленняў ніколі не знікне, сувязь паміж бацькамі і дзецьмі не абарвецца, зносіны пажылых людзей з унукамі будуць працягвацца. Бо асоба чалавека вызначае не толькі спадчыннасць, але і ўмовы, у якіх ён рос. Атрымліваючы добрае выхаванне з самага юнага ўзросту, маючы магчымасць мець зносіны з бабуляй, дзіця з павагай будзе ставіцца да людзей любога ўзросту.
Вікторыя АПЯЦЁНАК/Фота прадстаўлена Марыяй КАРКОТКА
