Калі сказаць камусьці з жыхароў Іжаншчыны пра поле, дзе некалі быў «армянскі завод», кожны з іх зразумее, што размова ідзе пра палетак за Каралеўцамі. Тут у мінулую нядзелю распачалася ўборка ячменю. День выдаўся сонечны, і зрабіць паспелі нямала. У панядзелак, калі мы прыехалі на поле, тут кіпела работа: паважна хадзілі ад краю да краю камбайны, прэсавалася і вывозілася на подсцілку жывёле салома, а ўбранае поле, дзе толькі нядаўна быў ячмень, заворвалася – рыхтавалася пад рапс, які тут будуць сеяць, папярэдне ўдобрыўшы глебу фосфарнымі ўгнаеннямі.
– Вось управімся тут і – на ўрочышча Жданоўкі, – падзяліўся планамі галоўны аграном гаспадаркі Леанід Холад. – Убралі палову рапсу, з нядзелі вось і за ячмень узяліся. Трэба выкарыстоўваць кожную пагодлівую гадзіну. Надвор’е самі бачыце якое – на два тыдні адтэрмінаваўся пачатак уборкі. Гэта ж калі такое было, каб у пачатку жніўня даводзілася рапс убіраць…
У гэтым годзе ў «Чурлёнах» зерневымі занята крыху болей за дзве тысячы гектараў, з іх 450 – ячменю, 400 – жыта, 200 – пшаніцы і столькі ж аўса, больш за 57 – трыцікале, 345 – рапсу. Загаварылі пра неспрыяльны халаднавата-мокры год, на што Леанід Паўлавіч заўважыў:
– А ўсё ж сёлета на гэтым полі ў нас ячмень крыху лепшы, чым у мінулым годзе, – па 35 цэнтнераў з гектара пакуль маем. Летась жа была іншая праблема – засуха, таму ўраджайнасць атрымалі не такую, якой хацелася.
За гады працы, адзначыў Леанід Холад, жніво праходзіла для вяскоўцаў пры розных кліматычных умовах, ды хлебаробы навучыліся падладжвацца пад іх дзеля самай галоўнай мэты – сабраць вырашчанае ў тэрмін і з найменшымі затратамі. Вось і экіпажы двух «Донаў-1500», што працавалі на полі, шчыравалі з усведамленнем гэтага. Міхаіл Кабак з сынам Андрэем, Пётр Крывіцкі з напарнікам Антонам Басам – яны неаднаразова былі і не раз яшчэ стануць героямі газетных публікацый. Сціплыя і нешматслоўныя, камбайнеры не з вялікай ахвотай пускаюцца ў гэты гарачы час у размовы. Ды, калі шчыра, іх разумееш і не стараешся адрываць ад важнай справы, калі кожная сонечная і сухая гадзіна мае асабліва высокую цану.
– Прасуюць салому Міхаіл Пашкевіч і Мікалай Місюль, – паказваў на працуючую далей тэхніку Леанід Холад. – Звозіць салому Аляксандр Манчак, а арэ Міхаіл Ганчароў.
Між тым, нашаму фотакарэспандэнту пашчасціла на хвілінку перапыніць працэс і зрабіць фота Пятра Крывіцкага і Антона Баса (на здымку). І сапраўды, усяго толькі на хвілінку, бо заклапочаныя позіркі хлебаробаў былі скіраваны туды, дзе над лесам пагрозліва сінела. Няўжо ж, падумалася, не прастаіць дзень без дажджу… Ён пайшоў, калі мы ўжо даехалі да горада. І падумалася пра вяскоўцаў і іх вялікую справу, якой перашкодзіла непагода. Эх, выпрабоўвае іх прырода, выпрабоўвае… Ды толькі выбіць з каляіны працавітых людзей не атрымаецца – дзея пад назваю «жніво» разварочваецца і набірае тэмпы.
Ірына БУДЗЬКО. Фота Аляксея КАМІНСКАГА
