Гэта сям’я стала пераможцай раённага этапу рэспубліканскага сямейнага сельскагаспадарчага праекта «Уладар сяла».
Алена Аляксандраўна – настаўніца замежнай мовы Даўгінаўскай сярэдняй школы імя У. І. Слабодчыкава, Валянцін Іванавіч – працаўнік мясцовай гаспадаркі «Даўгінава», дзве дачушкі – дванаццацігадовая Паліна і сямігадовая Яўгенія – вучацца ў школе, а малодшай Ганначцы чатыры гады. Такая яна, дружная, працавітая, лёгкая на пад’ём сям’я Кратовічаў.
А пачалося ўсё тады, калі Алена, маладзенькая дзяўчына са Смаргоні, прыехала па накіраванні пасля ўніверсітэта працаваць настаўніцай у Бубны. Усё тады было ўпершыню – і першае працоўнае месца, і першы ўрок, і першыя вучні. Канешне ж, хвалявалася, старалася, каб і старэйшыя калегі, і вучні ацанілі яе, прынялі. Так яно і атрымалася. А яшчэ тут дзяўчына сустрэла і сваё сапраўднае каханне – Валянціна Кратовіча. Так утварылася іх сям’я, якая неўзабаве пераехала жыць у Даўгінава.
Жыць у сельскай мясцовасці – значыць, трэба многа працаваць. Гэта для маладой сям’і не было адкрыццём, кожны з іх ведаў цану нялёгкай працы вясковага жыхара.
І нават сельскі настаўнік звычайна ўдала спалучае дзве іпастасі – педагога і аграрыя. Так ужо наканавана лёсам. Вось і Кратовічы заўсёды многа працавалі і працуюць. «Гэта ў нас своеасаблівае хобі, – з усмешкай адказала на маё пытанне пра вольны час і захапленні Алена Аляксандраўна. – І сапраўды, вольнага часу практычна няма, усё праца і праца…» Падрастаюць дачушкі, у многім ужо дапамагаюць. І не толькі, дарэчы, маме, але і з татам любяць завіхацца па гаспадарцы. У сям’і Кратовічаў не прывыклі дзяліць справы на жаночыя і мужчынскія – працуюць заўсёды разам, падтрымліваючы адно аднаго.
– Вось і на конкурсе «Уладар сяла» вельмі важна было выконваць заданні разам, сямейнай камандай, – адзначыла Алена Аляксандраўна. – Увогуле ж, ехалі на конкурс з хваляваннем. Так хацелася выступіць дастойна, апраўдаць давер землякоў, сельвыканкама… Пра перамогу, калі шчыра, не думалі, проста хацелася паказаць усё, што можам і ведаем. Вельмі важна, што з намі была група падтрымкі, клубныя работнікі, калегі, і гэта, канешне ж, дапамагло добра выступіць.
Дарэчы ў гаспадарцы працавітай сям’і будзе і прыз, які ўручылі, – культыватар. Трактар у Кратовічаў ёсць, а цяпер вось і яшчэ адна вельмі патрэбная рэч будзе.
А што чакае сёлетніх «уладароў сяла» ў бліжэйшай перспектыве? Вядома ж, чарговае выступленне, толькі ўжо на абласным узроўні. Канешне ж, хвалююча гэта і адказна – прадстаўляць увесь раён на конкурсе, у якім прымуць удзел лепшыя сем’і Міншчыны. І ўжо тое, што іх сям’я будзе ў гэтым праекце – само па сабе перамога. Ды ўрэшце, як лічуць Кратовічы, для іх яна не самамэта. Галоўнае – не падвесці тых, хто ім давярае і падтрымлівае. А яшчэ, думаецца, вельмі важна паглядзець на іншых і паказаць сябе – дастойных людзей Вілейшчыны.
Ірына БУДЗЬКО/ Фота з сямейнага архіву КРАТОВІЧАЎ
Belarusian
English
Russian