Зварот віляйчанкі Валянціны Пятроўны Шкуранавай, якім заканчваю агляд, крыху адрозніваецца ад папярэдніх. У ім не падзяка, а пажаданне. «Калі мы выклікаем «хуткую» ці, дапусцім, выратавальнікаў, то яны прыязджаюць на дапамогу са сваімі інструментамі, лекамі, – разважае жанчына. – А калі спатрэбіцца дапамога, дапусцім, сантэхніка, то яго і дачакацца немагчыма, і прыйдзе звычайна амаль з пустымі рукамі. І тое накажа купіць, і гэта… А калі чалавеку, як і мне, нават хадзіць нялёгка? Чаму б, думаецца, не прыбыў спецыяліст з патрэбнымі запчасткамі і выканаў работу. Мы ж, спажыўцы, за ўсё гэта заплацім». Такое вось пажаданне, з якім нельга не згадзіцца.
Ірына БУДЗЬКО
Полная перепечатка текста и фотографий без письменного согласия главного редактора "Шлях перамогі" запрещена. Частичное цитирование разрешено при наличии гиперссылки | Условия использования материалов
