Напярэдадні святкавання Дня Перамогі ўбачыла свет новая кніга вілейскага аўтара Барыса Манцэвіча. Яна прысвечаная ўспамінам сведкаў перыяду Вялікай Айчыннай вайны.
Журналіст, пісьменнік, публіцыст Барыс Манцэвіч вельмі шмат увагі ў сваёй творчасці ўдзяляе падзеям Вялікай Айчыннай вайны, бо сам з’яўляецца непасрэдным «дзіцём ваенных гадоў». Нарадзіўся Барыс Флоравіч у 1933 годзе на Мёршчыне ў сям’і сельскіх настаўнікаў. На самым пачатку Вялікай Айчыннай вайны яго бацьку Флора Данатавіча за ўдзел у рабоце Народнага сходу Заходняй Беларусі, дзе ён выступаў з дакладам, фашысты расстралялі.
Маці, застаў-шыся з пяццю дзецьмі, з якіх Барыс быў самы малодшы, арганізавала антыфашысцкае падполле, якое распаўсюдзілася па ўсім раёне, ахапіла гарады Браслаў і Глыбокае. Калі над сям’ёй навісла пагроза смерці, 2 верасня 1943 года партызаны забралі Манцэвічаў у 6-ты атрад 4-й Беларускай партызанскай брыгады, дзе для кожнага члена сям’і знайшоўся занятак у барацьбе з ворагам. У канцы 43-га на базе падполля быў створаны нелегальны партызанскі атрад «Масква», камісарам якога была выбрана маці будучага журналіста Аляксандра Міхайлаўна Манцэвіч. Пасля вайны, у 1957 годзе, Барыс Манцэвіч закончыў аддзяленне журналістыкі, а ў 1965-м – Мінскую вышэйшую партыйную школу. Працаваў у Вілейскай раённай газеце «За Совецкую Радзіму», пераемніцай якой стала «Шлях перамогі», Вілейскім гаркаме партыі, Бярэзінскай райгазеце «Сцяг Леніна». 3 1958 года – член Беларускага Саюза журналістаў. Удзельнік ліквідацыі наступстваў аварыі на Чарнобыльскай АЭС.
Сваю новую кнігу, выдадзеную Вілейскай раённай цэнтральнай бібліятэкай імя Ганны Новік, аўтар назваў «Вайна, вайна…». Гэта своеасаблівы зборнік, у які ўвайшлі ўспаміны ўдзельнікаў і сведкаў Вялікай Айчыннай вайны, сабраныя і запісаныя Барысам Флоравічам у розныя гады яго дзейнасці. У зборнік уключаны як журналісцкія артыкулы, якія пабачылі свет на старонках вілейскай і бярэзінскай раённых газет, так і апавяданні, у якіх па-мастацку апавядаецца пра ваенныя гады простых сялян, іх перажыванні і надзеі, пра ўспаміны былых франтавікоў. Стыль аўтара, якому ўласцівы дасціпны і па-мастацку літаратурны аповед, не дае адарвацца ад напісанага, пакуль не перагарнецца апошняя старонка. Кожны аповед насычаны рэальным апісаннем ваенных гадоў, цяжкасцяў простых людзей у гады акупацыі, баявых будняў франтавікоў, успамінаў аб перажытым ветэранаў і сведкаў ваеннага ліхалецця, а таксама пасляваенных турбот і мірнага жыцця. Завяршаецца зборнік прыпеўкамі на ваенную тэматыку, у якіх з тонкім гумарам падаюцца сур’езныя тэмы:
Наша вёска – патрыётка:
Хто на фронце, хто ў лясах,
А астатнія ў падполлі
Надаюць фашыстам страх.
Кожная новая кніга Барыса Манцэвіча заўжды чаканая, бо напісана ці то па ўспамінах перажытага, з тонкім паэтычным складам, ўласцівым толькі Барысу Флоравічу. Віншуем аўтара і чакаем новых твораў і зборнікаў.
Сяргей ГАНЧАР
